تهیه وتنظیم: “سمیه آشنایی” 
کارشناسی ارشد روانشناسی و مشاور و مددکار اجتماعی کلانتری ۱۱ خمام

تربیت درست و هدفمند فرزندان توسط والدین با اینکه امری به ظاهر ساده و معمولی در روند زندگی تلقی می‌شود اما بدون شک یک هنر و مهارت است که اصولی دقیق دارد و نیازمند دانش و آگاهی خاص خود می‌باشد.

مهمترین وظیفه والدین در قبال فرزندان خود، تربیت درست و سالم آنها است، مسئولیتی که اگر درست انجام شود نتایجی ارزشمند برای خانواده و جامعه خواهد داشت. تربیت درست اصول و قواعدی دارد که خیلی از والدین به آن واقف نیستند و روند تربیتی کودکان خود را آگاهانه پیش نمی‌برند که هم کودک را در مسیر نادرستی قرار می‌دهد و هم برای خود آن‌ها سخت و گاهی طاقت‌فرسا است بر همین اساس، وقتی والدین از رفتار فرزندشان درمانده می‌شوند و نمی‌توانند هیچ خصوصیت خوبی در فرزندشان بیابند با وجود آن که به فرزندشان علاقه دارند آنچنان کنترل خود را از دست می‌دهند که به تدریج صفات مثبت بچه‌هایشان را نمی‌توانند ببیند در نتیجه پرخاشگرتر و خشن‌تر می‌شوند تا بتوانند قدرت را بالاخره به دست گیرند.

برخی از والدین هم به جای این که پرخاشگری کنند، کم‌‎کم از لحاظ عاطفی از فرزند خود دور می‌شوند هر دو نوع رفتار آن‌ها منفی و حاکی از انعطاف‌ناپذیری است و واقعا به عصبی شدن می‌انجامد.

کودکی که هیچ‌گونه توجهی از جانب والدین نمی‌بیند کم‌کم طوری رفتار می‌کند که توجه بیشتری را جلب کند، حتی اگر این جلب توجه به کمک رفتار ناخوشایند و منفی باشد. پس برای از بین بردن رفتارهای منفی کودکان و اصلاح رفتار خود راهکارهای ذیل را به کار ببرید:

توجه به جنبه‌‎های مثبت کودکان اولین قدم در کار اصلاح رفتار، شناسایی خصوصیات خوب فرزندمان است.

توجه و تشویق را به کار بگیرید؛
توجه نشان دادن صرفا توصیف کارهایی است که کودک انجام می‌دهد، یعنی والدین با حرف زدن درباره مثلا بازی، نشان می‌دهند که کاملا به کودک توجه دارند و کودک نیز احساس می‌کند که والدینش در بازی او کاملا شرکت دارند. دومین نوع کنش متقابل مثبت که والدین می‌توانند بیاموزند این است که رفتار خوب را تشویق کنند. این کار را می‌توان با در آغوش کشیدن کودک، بوسیدن او یا نوازش و یا گفتن یک عبارت خوشایند انجام داد.

آموزش بدهید و رابطه مثبت برقرار کنید؛
وقتی رفتار مثبت از بچه دیدید به او بگویید که این رفتار خوب است به وسیله توجه نشان دادن به رفتار مثبت فرزند خود با او رابطه مثبتی برقرار کنید.

اهداف تغییر را تعیین کنید؛
لازمه تعیین اهداف تغییر، برقراری ارتباط مثبت با فرزندان است. وقتی همه چیز به نظر بد برسند، والدین به سختی می‌توانند برنامه‌ریزی کنند که چه رفتاری را می‌خواهند تغییر دهند. اگر والدین می‌خواهند رفتاری در فرزندان متوقف شود در این صورت باید رفتاری دیگر جای آن را بگیرد.

گاهی بی‌اعتنایی کنید؛
مهارت دیگری که مکمل توجه نشان دادن مثبت است، بی‌اعتنایی می‌باشد به کار بردن توجه مثبت با بی‌اعتنایی، روشی موثر و آرام برای کنترل رفتار هستند.

برای اینکه بی‌اعتنایی به کودک ثمربخش باشد باید والدین بیاموزند که برای مدت کوتاهی هیچ ارتباطی با کودک برقرار نکنند و خود را کاملا آرام و بی‌علاقه نشان دهند. رو برگرداندن از کودک و نگاه نکردن به او، دست نزدن و حرف نزدن با او، همه ویژگی‌های بی‌اعتمادی به کودک است. همین که کودک دست از بدرفتاری برداشت والدین می‌توانند دوباره به او توجه نشان دهند. البته این مراحل باید کوتاه باشد و نباید تمام روز ادامه یابد.