برق حیات می دهد و حیات می گیرد

حسین امید خواه:

«برق نعمت بزرگی است که بسیاری از مردمان امروزی از این نعمت بزرگ بهره مندند. امروز بزرگترین و حتی کوچک ترین و جزئی ترین فعالیت ها هم وابسته به برق است و بدون برق، شاید شاهد توقف تمامی فعالیت ها و امور باشیم.

با قطع برق و قطع شدن فعالیت های بیمارستان ها، ادارات و حتی جزئی ترین امور مثل باز نشدن درب های برقی پارکینگ خودرو ها، جامعه به چنان کمایی فروخواهد رفت که برگشت از آن اگر نگوییم ناممکن و محال، بلکه بس دشوار و پیچیده خواهد بود.امروز حتی با قطع برق در شهرها، شاهد قطع آب هم خواهیم بود چرا که آب نیز وابسته به وجود برق است و آب، مایه حیات هم بدون برق برای ساکنین شهرها فراهم نخواهد شد.

با توجه به اهمیت خطیر برق در زندگی امروزی و سهل الوصول بودن آن برای مصرف کنندگان، تنها با فشار دادن کلیدهای برق، برعکس تولید و انتقال آن به شدت سخت و طاقت فرسا می باشد. اگر چه برق مایه حیات زندگی امروزی است، اما تامین برق با حیات کارگران به شدت گره خورده است. برقی که حیات می دهد، همزمان می تواند حیات کارگران را نیز بگیرد.کار در صنعت برق، خطرناک، پرچالش و همراه با تبعات فراوانی است.

در عرف جامعه وقتی که می خواهند شخصی را از کار پرخطری برخذر کنند، می گویند انجام این کار، بازی با آتش است. در حالی که تامین برق به مراتب خطرناک تر بوده و نه تنها بازی با آتش نبوده، بلکه بازی با برق است و کوچکترین بی توجهی، غفلت و سهل انگاری به قیمت جان آدمی تمام می شود.

برای انتقال برق تولیدی نیروگاه ها، کارگران سخت کوش برق باید اقدام به احداث دکل هایی نمایند که ارتفاع شان گاها به ۲۵ متر می رسد. ایستادن بر روی این دکل ها در شرایط بد آب و هوایی و بستن تجهیزات آن، هر لحظه آبستن حوادثی غیر قابل تصور است که امکان جبرانش تا ابد وجود نخواهد داشت.

چشم برهم زدنی حواس پرتی یعنی سقوط از ساختمان ۷ طبقه و خداحافظی با نعمت بزرگ حیات. در واقع کارگران صنعت برق هر لحظه مرگ را جلوی چشم شان می بینند.

آری برق حیات می دهد و همزمان جان می ستاند.این مجاهدتها، تلاش ها و به جان خریدن انواع مشقات توسط کارگران، زمانی ارزشش دو چندان خواهد شد که ما هم قدر این زحمات را بدانیم و در استفاده از برق، همچون استفاده از پول وسواس داشته باشیم و به وقت و در حد نیاز آن را مصرف کنیم و از اسراف آن جدا خودداری کنیم و با این عمل انسانی و اخلاقی نعمت حیات را به کارگران ارزانی نماییم.»